افتاده دل در دام تو ارباب آواره ام کرد نام تو ارباب
ساقی میخانه ها مست رقیه است هم قدح خورده با دست رقیه است
نوشته در کتاب فطرت من و تو تذکره کرب و بلا دست رقیه است
گیسو پریشان بر روی نیزه تن روی خاک و سر روی نیزه
حسرت کربلا زده شرر به عالم آن الف قامت تو کرده جدا هم
اگر ردم کنی بدا به حال زارم اگر به کربلا رسم خوشا به حالم
دلهای مردم صد پاره کردی یکباره ما را بیچاره کردی
دلم شبیه آسمون به زیر دینه دلم شبیه شب بین الحرمینه
نمونده تا عرش خدا پرده ای باقی مهر نماز من ز تربت حسینه
بیت خدا را غمخانه کردی پیمانه دادی دیوانه کردی
بزن به سینه در بزن که وقت شوره بزن به سینه تازه اول سروره
میخوام تا عمر دارم بشم دربه در تو بیاد به همراهم کسی که پای توره
شادی اگر کم غم بی دریغه گیسو چو خنجر ابرو چو تیغه
پیرم اگر بشم با عشق تو جوونم من از اهالی عزای آسمونم
هر کسی آرزو داره تو بین مردم آرزومه تو کربلا روضه بخونم
ای داد از این دل فریاد از این دل طوفان بگیرد امداد از این دل